❂نجوم❂
هر چی در مورد نجوم می خوای دارم
تلسکوپ البیتی (در انگلیسی: Large Binocular Telescope) نام بزرگترین و قویترین تلسکوپ نوری ساخته شده در جهان است که در ایالت آریزونای آمریکا قرار گرفتهاست. تلسکوپ البیتی دارای یک تلسکوپ دوچشمی است که به اخترشناسان امکان خواهد داد تا کیهان را با جزئیات بیشتر و در اعماق ژرفتری جستجو کنند. برخلاف اکثر تلسکوپهای امروزی که حاوی یک آینه برای جمعآوری نور هستند، تلسکوپ دوچشمی متشکل از دو آینه ۸٫۴ متری است. قدرت تصویربرداری تلسکوپ البیتی در حدود ۱۰ برابر بهتر و واضحتر از تصاویر ارسالی از تلسکوپ فضایی هابل است. برای ساخت تلسکوپ البیتی حدود ۱۲۰ میلیون دلار آمریکا هزینه شده و عملی شدن طرح آن به دلیل مشکلات خاص در طراحی قطعات اپتیکی و ساخت آن در حدود ۲۰ سال طول کشیدهاست. دانشگاه آریزونا اداره این تلسکوپ را بر عهده دارد.
tags:
البته حتماً میدانید که سیارهها به طور کامل گرد و کروی نیستند! با این حال اگر بخواهیم آنها را به طور تقریبی یک کره در نظر بگیریم و علتش را توضیح دهیم نخست بیایید یک سیاره را تصور کنیم؛ یک جرم بسیار بزرگ در فضا که کشش گرانشی زیادی را به واسطهی جرم زیاد خود اعمال میکند. حالا اگر این سیاره بزرگ باشد این کشش گرانشی با شدت بیشتری به طرف هستهاش وارد میشود. در حقیقت شکل کره، طبیعیترین و پایدارترین شکل است که یک جرم بسیار چگال به واسطهی گرانش اولیهی خودش میتواند در فضا پیدا کند. معمولاً اگر قطر یک جرم بیش از حدود ۷۰۰ کیلومتر باشد، جرمش آنقدر گرانش ایجاد میکند که بتواند بر مقاومت شکل طبیعی و اولیهاش غلبه کند و حالت کروی به آن بدهد.
این در حالی است که بسیاری از اجرام در منظومهی شمسی که در ردهی سیارکها قرار میگیرند، به دلیل نداشتن جرم کافی اصطلاحاً به وضعیت تعادل هیدرواستاتیک که موجب کروی شدن شکل یک سیاره میشود نرسیدهاند و با قطری در حدود کمتر از ۵۰۰ کیلومتر شکل غیر کروی و سیبزمینی مانند دارند. معمولاً هر چه اجرام کوچکتر و کمجرمتر باشند احتمال اینکه یک شکل غیر کروی یا حتی گوشهدار داشته باشند بیشتر میشود.
در مقابل یک سیارهی پر جرم یا حتی یک سیارک، بدیهی است که یک سحابی که در حقیقت ابری است متشکل از عناصر گازی سبک که عمده آنها معمولاً هیدروژن است، تراکم بسیار کمی در واحد حجم دارد. به عبارت دیگر یک سحابی به دلیل گستردگی بسیار زیاد و تعداد بسیار ناچیز اتمهایش در واحد حجم، هرگز آنقدر جرم لازم را پیدا نمیکند که بتواند با ایجاد کشش گرانشی به سوی مرکزش شکل کروی را بیابد. مگر آنکه به دلیل تراکمهای موضعی احتمالی، حالتی در آن ایجاد شود که بتواند به مرور وسعت و حجمش را کوچکتر کند و شرایط به وجود آمدن یک پیش ستاره و متعاقب آن یک ستاره در مرکز سحابی طی چندین میلیون سال بسته به جرم اولیهی سحابی ایجاد گردد؛ درست مشابه اتفاقی که طی آن خورشید و منظومهی شمسی ما به وجود آمد.
حالا همین خورشید و سیارات منظومهی شمسی خودمان را در نظر بگیرید که از یک سحابی که به آرامی در حال چرخش بوده است حدود ۵ میلیارد سال پیش تشکیل شدهاند. چرخش اولیهی این ابر موجب شده است که ذرات تشکیلدهندهی ابر با گذر زمان و بر اثر نیروی گریز از مرکز و نیروی گرانشی که از مرکز توده گاز وارد میشود روی صفحهای که در مرکز آن خورشید و در اطرافش سیارات دیگر شکل گرفته است توزیع شود. در مورد چگونگی ایجاد شکل صفحهای در کهکشانها یا شکل صفحهای حلقههای زحل نیز همین روند کمابیش صادق است.
tags:
«طوفان خورشیدی» (یا طوفان مغناطیسی) واژهای عام است و گاهی بهسبب معنای وسیعی که دارد کمی ابهامآمیز بهنظر میرسد. از اینرو بهتر است از دو دیدگاه مختلف به موضوع طوفان خورشیدی بپردازیم.
در یک دیدگاه که بیشتر مورد توجه دانشمندان است، هر پدیدهی انفجاری یا فورانی با منشاء مغناطیسی که در جّو خورشید رخ میدهد و به آزاد شدن انرژی فراوان میانجامد طوفان خورشیدی یا طوفان مغناطیسی نامیده میشود. با این تعریف اتفاقات مختلف مانند زبانههای پرانرژی، شرارهها، فورانهای تاجی ماده و باد خورشیدی همگی بهنوعی طوفان خورشیدی بهحساب میآیند (واژهی طوفان خورشیدی با این تعریف سازگاری بیشتری دارد).
از سوی دیگر تعریفی که عموماً پذیرش بیشتری دارد اندکی با دیدگاه اول متفاوت است. بهدنبال رخ دادن پدیدهای انفجاری در خورشید، باد خورشیدی با سرعت و شدت بیشتری میوزد و ذرات باردار پرانرژی را روانهی فضای منظومهی شمسی میکند. وقتی این ذرات به زمین میرسند و با میدان مغناطیسیِ آن برهمکنش میکنند، طوفان خورشیدی رخ میدهد. بر این اساس وقوع پدیدهای مانند شفق قطبی بهمعنی رخ دادن طوفان خورشیدی است و نشانهای از فعالیت مغناطیسی خورشید در یکی دو روز قبل است. برای این نوع پدیدهها خوب است از اصطلاح طوفان ژئومغناطیسی استفاده کنیم.
شدیدترین نمونهی ثبتشدهی این طوفانها در سال ۱۸۵۹/۱۲۳۸ رخ داد. در آن پدیده که به طوفان کارینگتون معروف شد، چنان سیل عظیمی از ذرات روانهی مغناطیس کرهی زمین گردید که شفق قطبی حاصل از آن از نزدیکی عرضهای استوایی نیز دیده میشد.
طوفان خورشیدی بسته به شدتی که دارد میتواند پیامدهای مختلفی داشته باشد. مثلاًً بر سیستمهای ارتباط مخابراتی، موقعیتیابی و ناوبری اثر مخرب دارد. بر عملکرد ماهوارههای اطراف زمین تأثیر دارد و حتی میتواند برای فضانوردان یا موجودات زنده، مثلاً برای پرندگانی که از میدان مغناطیسی زمین برای جهتیابی استفاده میکنند، خطرناک باشد. ارتباطات رادیویی که با استفاده از لایهی یونوسفر اطراف زمین برقرار میشود بهراحتی در اثر وقوع طوفان خورشیدی دچار اختلال میشود. علاوهبر اینها، افزایش شدت تابشهای خورشید در محدودهی پرتوهای پرانرژی اثرات منفی بر سلامتی انسان دارد.
tags:
بیشتر مردم فکر میکنند در تابستان زمین به خورشید نزدیکتر است و از این رو علت گرم و سرد شدن هوا در طول سال را به دور و نزدیک شدن زمین از خورشید نسبت میدهند.این فرض میتوانست وقتی صحیح باشد که در فصل تابستان تمام قارههای زمین تابستان را تجربه کند. میدانید که وقتی ما در ایران که در نیمکرهی شمالی زمین ساکن هستیم فصل تابستان را سپری میکنیم، مردم نیمکرهی جنوبی زمین مثل ساکنان کشورهای استرالیا و برزیل و آفریقای جنوبی، فصل زمستان را تجربه میکنند و برعکس وقتی زمستان به ایران میرسد آنها طعم گرمای تابستان را میچشند. بنابراین وقتی این پرسش را مطرح میکنیم که «آیا در تابستان زمین به خورشید نزدیکتر است؟» باید مشخص کنیم منظورمان تابستان نیمکرهی شمالی است یا جنوبی!نکتهی جالب اینجا است که در حال حاضر زمین در تابستانهای نیمکرهی شمالی از خورشید دورتر و در زمستانهای نیمکرهی شمالی به خورشید نزدیکتر است!! به عبارت دیگر شاید صحیحتر باشد که بگوییم در روزگار ما، وقتی نوبت تابستان نیمکرهی جنوبی زمین میرسد، زمین به خورشید نزدیکتر میشود. مثلاً امسال (سال ۱۳۹۱ هجری خورشیدی) زمین در روز ۱۵ تیر به دورترین فاصله از خورشید رسید و در این حالت ۱۵۲۰۹۲۴۲۵ کیلومتر از خورشید فاصله گرفت. در حالیکه در ۱۳ دی همین سال در نزدیکترین فاصله از خورشید قرار گرفت و در این زمان فاصلهاش به ۱۴۷۰۹۸۱۶۱ کیلومتری از خورشید رسید.پس میبینید آنچه باعث تفاوت فصول میشود ارتباطی با دوری و نزدیکی از خورشید ندارد.علت پیدایش فصول بر میگردد به انحراف محور قطبین زمین از راستای قائم که حدود ۲۳/۵ درجه است و سبب میشود که در گردش زمین به دور خورشید در طول یک سال، تغییر زاویهای در تابش خورشید نسبت به مناطق مختلف زمین به وجود بیاید. همین موجب به وجود آمدن تفاوت دمایی و تفاوت در میزان بارش باران و نهایتاً دگرگونی فصلها میشود.
tags:
این دوره با بررسی های هابل در قرن نوزدهم آغاز شد . هابل ٬ اجرام غیر ستاره ای که مسیه لیست کرده
بود بررسی کرد و مشاهده کرد که بعضی از این اجرام که به آنها سحابی می گفتند ٬ واقعا سحابی نبودند و
فاصله شان خیلی بیشتر از جرمهایی بود که تا آن زمان می شناختیم و متوجه شد که اینها در کهکشانهای
دیگری هستند و در واقع کهکشان ما که خورشید به آن تعلق دارد تنها یکی از کهکشان های بسیاری است
که برخی بزرگتر از کهکشان ما و بعضی کوچک ترند .
( 1955-1879 ) است ( هر چند که او در درجهٔ اول یک فیزیکدان و ریاضی بود ). کیهان شناسی و اختر
فیزیک سخت به نظریهٔ نسبیت او متکی اند . در این دورهٔ نجومی است که ما زندگی میکنیم و تاپایان ان راه
درازی درپیش است .
می توان گفت که نجوم جدید با این دوره آغاز می گردد . کوپرنیک نشان داد که زمین ، نه تنها مرکز جهان
نیست ، بلکه فقط یکی از سیاراتی است که به دور خورشید مرکزی می گردد . معلوم شد که زمین که به
هیچ روی منحصر به فرد نیست ، سیاره ای کاملا معمولی است که به طرزی معمولی ، حرکاتی معمولی دارد .
در حقیقت آشکار شد که خورشید مرکزی خود ستاره ای از ستاره های بیشمار آسمان است ، یکی از
بیلیونها ستاره ی مشابه حول و حوش ماست که برخی بزرگتر و بعضی کوچکتر از خورشید ، برخی سنگینتر
و بعضی سبکتر از آن هستند .
در این دوره روش مطالعه پیوسته علمی تر شد و انگیزه ی اصلی آن میل به شناخت و فهم قوانین بنیادی
حاکم بر حرکت اجرام آسمانی و توضیح چیزهائی که چشم می دید بود .
منجمان نخستین معتقد بودند که زمین باید در مرکز جهان باشد ، و فرض می کردند که خورشید ، ماه و
ستارگان به دور زمین ساکن می گردنند . علاقه ی آنان که به معنای امروزی کلمه ی چندان علمی نبود ، به
طور عمده معطوف بود به مسائل علمی ، به رابطه ی واقعی یا فرضی رویدادهای آسمانی یا حوادث زمینی
وبه جستجوی آسمان به خاطر یافتن نشانه هائی سعد و نحس (مبارک و بد شگون)
با وجود این ، کشفهای برجسته ای در این دوران صورت پذیرفت . گاهشماری با دقت زیاد رشد کرد . دایرة
البروج - مسیر ظاهری خورشید از میان ستارگان - به دقت تمام تعریف شد . دوره ی کامل کسوف و خسوف
تعیین گردید . وحتی در قرن دوم پیش از میلاد به حرکت محور زمین پی برده شد .
tags:
رده جدیدی از اجرام منظومه شمسی که توسط انجمن بین المللی ستاره شناسی در سال 2008 میلادی
تعریف شده است .بطور کلی سیارهی کوتوله به جسمی گفته میشود که چهار شرط زیر را داشته باشد:
- در مداری به دور خورشید بگردد.
- جرم کافی برای رسیدن به تعادل هیدرواستاتیک داشته باشد و شکل آن تقریبا" کروی باشد.- توانایی پاکسازی اجرام موجود در اطراف یا نزدیکی مدار خود را نداشته باشد. - قمر جسمی دیگر نباشد.
نامزد عضویت در این گروه هستند که برای عضویت قطعی آنها بررسیهای بیشتری نیاز است.
تعدادی از این اجرام که دارای خواص پلوتو مانند هستند در رده پلوتویید ها جای می گیرند. گفتنی است
بعضی از سیاره های کوتوله جزء اجرام ترانس نپتونی هم بحساب می آیند.
tags:
عطارد وزهره قمر ندارد ولی زمین یک قمر به نام ماه دارد به قطر 3659 کیلومتر وسیاره ی مریخ دوقمر دارد
فوبوس با 12 کیلومتر قطر و دیموس هم 8 کیلومتر قطر دارد مشتری 63 قمر دارد که 47 قمر بی نام وقمر
های کارم متیس سینوب لیسیتیا انانک لدا آدرستیا الادا پاسیفا آملتیا هیمالیه تب یو یروپا کالیستو گانیمد را
شامل می شود.زحل 60 قمر دارد 36 قمر بدون نام و سیارنک هلن آلبیوریکس اطلس یان تلستو پالیاک کالیپسو یمیر کیو1
ناروس ایجیراک اریاپو پرومتئوس پاندورا فوئب انسلادوس جانوس اپیماتئوس میماس های پریون انکلادوس رئا
لیتوس دیان تتیس تیتان است
اورانوس دارای قمر هایی به نام اوفلیا -کوردلیا - ستبوس- پروسپرو - پردیتا- مب - استفانو - کاپید -
فرانسیسکو - فردینانو - ماز گریت - ترینکولو- کالپبان - ژولیت - بلیندا - کرسیدا -روزالیند - دسدیمونا- بیانکا -
سیکوراکس - پاک - پورتیا - میراندا - تیتانیا - اوبر نون - آمبریل و آوریل
ونپتون دارای 8 قمر به نام های صامنا تالاسا لاریسا گالاتیا دزپینا پورتئوس نرئید و تریتون می باشد
پلوتون دارای 3 قمر میباشد به نام های نیکس هیدرا وشارون وقمر آریس به نام 20051/sاست
آریس دارای قمری به نام دسیمونیا است
tags:
شاتل فضایی آمریکا که اولین بار در سال ۱۹۸۱ پرتاب شد. نخستین سفینه قابل استفاده مجدد جهان بود. سه بخش اصلی آن مدارپیما، موشکهای تقویت کننده، و مخزن بیرونی سوخت (تنها مخزن سوخت آن که بعد از هر مأموریت قابل استفاده نیست) میباشد. کاشیهای ویژه مقاوم در برابر گرما مانع از سوختن مدارپیما به هنگام بازگشت به جو زمین میشوند. بازوی قابل کنترل از راه دور تعبیه شده در مخزن محموله مدارپیما، میتواند ماهوارهها را در فضا قرار دهد؛ و همچون سکویی ثابت برای کار فضانوردان عمل کند.
پس از فضاپیماهای مرکوری، جمینی و آپولو (که ماه را فتح کرد)، آمریکاییها به سراغ سفینههای رفت و برگشتی رفتند و بدین سان، شاتلهای فضایی متولد شدند. شاتلها تا ۷ مسافر و ۲۵ تن تجهیزات را در خود جای میدهند و زمان طولانیتری را در مدار زمین به سر میبرند. آنها همچنین به یک بازوی روباتیک مجهز هستند که به کمک آن میتوانند ماهوارهها را به دام انداخته، اقدامات لازم را در مورد تعمیرات یا انتقال آن صورت دهند.
tags:
شهاب ها اجرام کوچک جامدی(بشتر به اندازه شن)اندکه فضارادرمی نوردند و اکثر آن ها در همان مدارهایی حرکت می کنند که در اشغال ستاره های دنباله دار است.مطالعه ی مواضع و حرکت های آن ها حاکی از آن است که شهابوارها بقایای ستاره های دنباله داری اند که بخش بزرگی از جرم خود را ضمن عبورهای متوالی از نزدیکی خورشید از دست داده اند.اندک زمانی پس از از مرگ دنباله دار این ذرات که جاذبه گرانشی شان توان آن را ندارد که انسجام و پیوستگی آن ها را به یک دیگر سبب شود اجتماع به هم فشرده ای را به وجود می آورند که"کپه ی سنگ ریزه های متحرک" توصیف خوبی از آن است.این اجتماع را کپه می نامیم.
tags:
بر روی لینک بالا کلیک کنید و در گوگل سرچ کنید.
tags:
تاریخچه تلسکوپ فضایی هابل
این تلسکوپ به نام اختر شناس آمریکایی ، ادوین هابل که در دهه 1920 به دو کشف عمده در اختر شناسی نایل آمد. نام گذاری و عملا تمام کهکشهانها در حال دور شدن از ما هستند (یعنی عالم در حال انبساط است). کشف اخیر به مفهوم مهبانگ به عنوان سرآغاز انبساط عالم منجر شد. در طرح اصلی که به درستی برای HST1 در نظر گرفته شدهاند، عبارتند از مطالعه کهکشانها و مطالعه مهبانگ.
tags:
در خصوص پیدایش سیارکها باور بر این است که برخی از سیارکهایی که ما در کمربند سیارکها (که بین
مدار مریخ و مشتریاند) میشناسیم، و قطری حدود ۱۲۰ کیلومتر به بالا دارند، همانند سایر سیارات شروع
به شکل گرفتن کردهاند. اما از آنجایی که در مسیرشان ماده به اندازهی کافی وجود نداشته که با آنها
به کند،به حدکافی بزرگ و پرجرم نشدهاند. به همین علت کوچک باقی ماندهاند و گرانششان آنقدر نبوده
است که بتوانند مابقی اجرام را از مسیرشان پاک نمایند. مثل سرس یا وستا که نتوانستند به حد کافی
بزرگ شوندکه همین دلیل به آنها سیارات کوتوله میگویند، هرچند بعضیها هنوز آن دو (و به خصوص
وستا) را جزو سیارکها به حساب میآورند.
tags:
خورشید ما که 5 میلیارد سال پیش از ابری از غبار -که بقایای انفجار یک ابرنواختر بود ، به وجود آمد.
خورشید پس از به وجود آمدنش ،بلافاصله و با سرعت خیلی زیاد شروع به چرخیدن به دور خودش کرد:
1- این توده گرم شد و نور فرمز رنگی ظاهر شد.
2- توده ی ابر به تدریج در مرکز خودش جمع شد.
3- مرکز این توده بسیار داغ و سوزان بیش از پیش شروع به چرخیدن کرد و سرانجام خورشید شکل
گرفت.غبار ها و گاز ها همچنان اطراف خورشید به چرخیدن ادامه دادند.
tags: